عاشقانه های من و همسرم

چی میشه که آدم انقدر بی انگیزه و بهم ریخته میشه ؟ چی میشه که آدم حالش خوب نمیشه و لبخندش واقعی نیست ؟چی میشه که کلی کار داری اما حس و حالی برای انجامش نداری ؟چی میشه که دلت میخواد اهنگ مورد علاقه ت رو پلی کنی اما نمی کنی و سکوت رو انتخاب میکنی ؟چرا هر کاری انجام میدم یه نقطه بی نظم داره ؟ واقعا خسته م اما حتی نمی دونم از چی ،من حتی نمیدونم چی حالم رو خوب میکنه !!پ.ن : چقدر خوبه که یه جایی هست که کسی نمیدونه هست و میتونی توش خود خودت باشی عاشقانه های من و همسرم...

دلتنگ خونه مادربزرگمدلتنگ روزایی که هممون تو خونه مادرجمع می‌شدیمدلتنگ بازی توی اون حیاط پر از گلای داوودیدلتنگ اون عطر چایی که دم میکردیدلتنگ یه سفره از این سر تا اون سر خونهو کلی آدم که حالشون خوبهو با دیدن هم حالشون بهتر میشهدلتنگ صدای اون یاکریم که صبح ها وقتی بیدار میشدم صداشو می‌شنیدمدلتنگ اون ضبط چراغدار که همیشه معین میخوندزمان گذشت ما خیلی چیزا به دست آوردیم...ولی چیزای با ارزشی رو از دست دادیم ...سادگی ها رو از دست دادیمبوی عطر چای خونه مادر و نعلبکی های گل دار و اون آب‌نبات های رنگیدلتنگ اون ‌سالهامدلتنگ اون روزامکاش زمان هیچوقت نمیگذشتدلم کمی قدیم میخواد عاشقانه های من و همسرم...

یه تاریخ هایی ...یه عدد هایی ...یه ساعت‌ هایی ...یه لحظه هایی ...یه عاشقانه هایی ...هیچ وقت از ذهن آدم پاک نمیشن حتی اگر توی روزگار میانسالی فراموشی بگیرم اینا از یادم نمیره برای تک تک شون قلبم ضعف میره ، برای اون دقیقه ها ، برای اون خستگیا، برای اون حال اشوبی که داشتم اما عجیب حالم خوب بود ...۱۳ آذر که به شب برسه ، میرسم به خاطره های قشنگم عاشقانه های من و همسرم...